Transparantie is een toverwoord en internet is het middel om informatie publiek te maken. De vraag tot welke effecten deze transparantie
via internet leidt, staat centraal in het boek 'Vreemde ogen dwingen' van Albert Meijer.
Burgers komen nauwelijks in actie door deze sites. Weggegooid geld dus? Nee, want andere partijen gebruiken de sites wél, en ze dwingen toch tot betere prestaties. Angst voor het schaden van de reputatie zet het vliegwiel bij organisaties vaak in beweging, blijkt uit het onlangs verschenen boek Vreemde ogen dwingen van Albert Meijer.
Meijer neemt in zijn boek drie cases onder de loep: kwaliteitskaarten bij scholen, wachtlijsten van ziekenhuizen en risicokaarten van provincies en gemeenten. Meijer is vooral positief over de risicokaarten. Door publicatie van deze gegevens gaan bedrijven de wet beter naleven volgends de auteur van Vreemde ogen dwingen.
Benchmarken is niet helemaal zonder gevaar. De kale scores doen vaak geen recht aan organisaties.
Ze kunnen leiden tot een afrekencultuur en strategisch gedrag. Organisaties gaan proberen hun cijfer op te krikken.
Meijer pleit voor een aanvulling op de transparante publicatie. Er moeten meer (digitale) debatten komen over de prestatiecijfers.
Dit is nodig om een afrekencultuur te voorkomen en samen te leren. Helaas geeft de onderzoeker niet helder aan hoe dit dan moet worden aangepakt.
127 pagina's | 19,00 euro | ISBN 90-5454-483-x