Bij beheerders van landschappen en natuurgebieden zijn de beheerambities groter dan de portemonnee toelaat. Vandaar dat deze organisaties op zoek zijn naar nieuwe bronnen van financiering. Twee innovatieve constructies zijn de landschapsveiling en een garantiestelling op een vrij uitzicht.
De landschapveiling is een digitale veiling gebaseerd op succesvolle ervaringen met de fysieke veilingen in de Ooijpolder en het Mergellland. Via de veiling kunnen burgers en bedrijven stukjes landschap aanschaffen. De financiers worden niet echt eigenaar. Contractueel wordt vastgelegd dat de natuurorganisaties de gekochte landschapselementen enkele jaren beschermen en beheren. Het initiatief is daarmee een variant op adoptieacties als adopteer een kip.
Via een uitgebreide catalogus kun je op de landschapsveiling van alles 'aanschaffen'. Mensen met een kleine beurs kunnen voor 5 euro één boom planten en bijdragen aan de financiering van een nieuw bos. Het jaarlijkse onderhoud van een fraai houten beeld van een boktor kost 250 euro. Als wederdienst krijg je dan een exclusieve rondleiding door de boswachter. Bedrijven met een ruime beurs kunnen bijvoorbeeld een bijdrage leveren aan de restauratie van verschillende landgoederen.
Een andere manier om burgers mee te laten betalen aan het beheer van het landschap is via een garantie voor vrij uitzicht. De bedenker van dit idee, het Wageningse bedrijf Wing, stelt voor dat huizenbezitters hiervoor een paar procent van de WOZ-waarde betalen. Het geld gaat in een groenfonds, waaruit financiering komt voor het onderhouden van het landschap. Te denken valt aan het snoeien van knotwilgen en koeien in de wei.
De investeerders praten via deze financiering mee over de besteding van hun geld. Mocht besloten worden tocht te gaan bouwen bij een uitzichtgarantie, dan krijgt de bewoners met uitzichtgarantie een schadevergoeding. Een mooie bonus/malus constructie.