Wereldwijd is er sprake van toenemende schaarste aan zoet water en verzilting van grond. Ook in Nederland neemt de verzilting toe. Hier liggen economische en maatschappelijke kansen voor zoutwaterlandbouw, de teelt van zouttolerante gewassen (halofyten) op zoute gronden. Deze unieke combinatie van water en landbouw zet de Nederlandse landbouw weer op de kaart !
Door de groeiende wereldbevolking zal de behoefte aan energie en voedsel steeds verder toenemen. Energie uit biomassa wordt steeds belangrijker. De teelt van biomassa concurreert echter met voedselgewassen. Zoutwaterlandbouw zou een oplossing kunnen bieden door planten te kweken op plaatsen die ongeschikt zijn voor voedselgewassen. Kustgebieden die voor landbouw, bosbouw of begrazing ongeschikt zijn, zijn met zoutwaterlandbouw opnieuw te gebruiken.
Wereldwijd is er 300 miljoen hectare land dat in aanmerking komt voor zoutwaterlandbouw. Als dat land in productie komt voor biomassa kan dat 7 á 14 % van de huidige wereldenergieproductie dekken. Naar schatting is over tien tot twintig jaar zo'n 125 000 hectare van de beschikbare landbouwgrond in Nederland licht tot ernstig verzilt.
Zoutwaterlandbouw zou verder nieuwe groenten, zoals zeekraal en spelt kunnen leveren. Ook zijn nieuwe vormen van landbouw denkbaar,
bijvoorbeeld binnendijkse viskweek gecombineerd met het verbouwen van zoutminnende gewassen.
Vooral het graan spelt blijkt een interessant zouttolerant gewas. De korrels van dit graangewas met lange halm kan de bakker
gebruiken om speltbrood van te bakken. Er is een groeiende belangstelling voor dit type brood, omdat spelt 39
allergenen mist die wel in tarwebrood zitten.
Ook kan gedacht worden aan bestaande gewassen die van nature al enigszins zout kunnen verdragen. Zo werden asperges en venkel van oorsprong geteeld achter de zandduinen, in een brakke omgeving. Gerst en bieten, vooral voederbieten, kunnen van huis uit tegen zout. De tolerantie van bijvoorbeeld suikerbieten kan verder worden opgeschroefd door veredeling en selectie. Dat geldt ook voor kruisbloemigen, zoals koolzaad, koolsoorten en mosterd.
Zouttolerante planten kunnen naast voor voedsel, ook worden gebruikt voor de fijnchemie.
Potentiële toepassingen voor de fijnchemie zijn bijvoorbeeld oliën, vetten en harsen, en componenten voor gebruik in cosmetica.
De zaden van zeekraal staan bekend om hun rijkdom aan oliën.
Daarnaast kunnen halofyten een bijdrage leveren aan het realiseren maatschappelijke doelen als
herbebossing, kustbescherming, klimaatsverbetering en CO2-opslag.
Tot slot zal zoutwaterlandbouw een aantrekkelijk landschap opleveren.
Er bestaat een rijke wetenschappelijke literatuur over halofyten. De benutting van deze kennis is minimaal. Kennisinstellingen in tal van landen houden zich bezig met de verzilting, maar er zijn geen grote internationale onderzoeksprogramma's of netwerken op het gebied van halofyten. In Europese programma's heeft dit onderzoek geen prioriteit. Hier ligt een kans voor Nederland.
Heel voorzichtig lopen er een paar experimenten. Zo is men aan het experimenteren met zoutwaterlandbouw in Zeeland en in Texel. Het verkrijgen van vergunningen blijkt een belangrijk struikelblok.